Vliegvissen in de Eiffel!

Wilbert Flier

Het tweede leven van de Kyll?!

Welke vliegvisser koestert geen zoete herinneringen aan de eerste pogingen tot het verschalken van forel of vlagzalm in de Ardennen of de Eifel? Voor velen vormde een weekendje vissen op de Kyll een eerste kennismaking met het vissen op stromend water..... Nu, met alle exotische bestemmingen waar zalmen van formaat vestzakslagschip, monsterlijke forellen en onbarmhartige gratenvissen op ons liggen te wachten (volgens de tijdschriften en ander promotiemateriaal) lijkt voor velen de herinnering aan de klaterende beek te vervagen, als een verkleurde foto uit een voltooid verleden tijd.

Het is daarom dat er over de Kyll en andere Eifel beken zoals de Ahr in het verleden erg veel is geschreven, zoals in het VNV blad. Na de meer beschouwende artikelen en de stekbeschrijvingen in de eerste helft van de jaren '90 werd de toon vanaf midden jaren '90 negatiever. Volgens goed Nederlands gebruik werd er veel geklaagd over teruglopende forel en vlagzalm bestanden door lozingen en aalscholvers, sterk gestegen kosten voor vergunningen, absurde reglementen en irriterend wangedrag van vliegvissende collega's (meest van Waalse origine). Groot was dan ook de schok dat de VNV onder redactie van Hyppo Wanders in 2003 een zeer lezenswaardig en vooral positief boekje uitbracht over het vliegvissen in de Eifel.

Het boek, de euforie en de keerzijde van de roem.

De publicatie van het VNV jaarboek 'Vliegvissen in de Eifel' in 2003 was een schot in de roos. In 2004 werden bij de knusse hotelletjes en pensions veel meer Nederlandstalige (vliegvis)gasten verwelkomd dan in voorgaande jaren. De negatieve trend van voorgaande jaren werd plotsklaps omgezet in een topjaar. Hoe heeft dit alles doorgewerkt op de hengeldruk en visstand in de Eifel beken? Meer verkochte vergunningen zijn meer dan welkom, de regelmatige uitzettingen met bruine forellen kosten de beheerders veel geld en de pachtprijzen van veel beken zijn nog onverminderd hoog. De keerzijde van de toegenomen belangstelling is een hoge hengeldruk, schuwe vis en frustraties door het gedrag van ongemanierde medevissers (in andere woorden: te veel vissers op een kluitje). Is het allemaal zo negatief? Net als velen van jullie zijn ook een aantal leden van de VVMN in 2004 teruggekeerd naar de bron, de Kyll. Hieronder een persoonlijk verslag van de situatie anno 2004.

De Kyll; april 2004

In het vroege Paasweekend van 2004 werd Frau Helga Klassen weer met een bezoekje vereerd, hengels en reels werden uit de mottenballen gehaald en hoopvol gestemd werden bekende plekken op het ca. 3 km lange parcours uitgekamd met grote klinkhamers (# 10/12) en verzwaarde nimfen. Er was door de lage temperatuur nog weinig activiteit van insecten te bespeuren, dus de droge vliegen werden al snel verwisseld voor zware nimfen om de diepe kuilen en sleuven uit te kammen waar de vis zich waarschijnlijk op zou houden.

Na de extreem droge en warme zomer van 2003 was het nog maar de vraag in hoeverre de vissen de winterperiode goed doorgekomen zouden zijn...... Na een paar kuilen afgevist te hebben, werd de vraag beantwoordt door een felle beet van een grote bruine forel. Na een korte dril werd een gezonde, maar duidelijk vermagerde standvis van 46 cm teruggezet. Hoewel een aantal vissen volgde, was de vangst niet zoals in vergelijkbare periodes in voorgaande jaren. Toeval? Mogelijk, maar het relaas van andere vaste gasten van pension Klassen waaronder een oudere en zeer bedreven Waalse vliegvisser bevestigden het beeld van minder en kleiner. Hopelijk heeft de visstand zich later in 2004 kunnen herstellen, ik kijk er al naar uit om dit in het voorjaar te kunnen testen!!!!

De Kyll; september 2004

In september werd er door 3 leden van de VVMN gevist op een aantal verschillende strecken van de Kyll, in de omgeving van Gerolstein. Met name het stuk rond het zeer bekende plaatsje Birresborn was gedurende het jaar zeer druk bevist door met name Hollandse vliegvissers (volgens de Fam. Görres van hotel Zur Krone). Ook in het weekeinde dat wij er waren, was het druk aan de waterkant. Het weer was ons welgezind, en op de eerste dag hebben wij het deel van het parcours stroomopwaarts van het dorp bevist. Stijgende vis was schaars, alleen strak langs de oever werden af en toe head-and-tail azende vissen gespot. Deze vissen waren alleen vangbaar met dunne leaderpunten (10/00) en kleine droge vliegen en emergers gebonden op haakje 20 of kleiner. Dat er vis in overvloed aanwezig was werd al snel duidelijk toen de droge vlieg werd ingewisseld voor verzwaarde nimfen..... mooie en gezonde bruine forellen en vlagzalmen konden deze traktatie maar moeilijk weigeren!

In de Kyll ter hoogte van het dorp nabij de Romaanse brug stegen vlagzalm en forel bijna voortdurend. Het feest was echter snel voorbij wanneer er een leader met kunstvlieg(je) zacht terechtkwam nabij de vissen. Direct hield het azen op en vluchtten de vissen naar de bodem. Een aantal collega's probeerden manmoedig deze ervaren vissen te haken door relatief grote droge vliegen op haakmaat 12 of 14 aan een 15/00 leaderpunt aan te bieden....... kansloos! De beste tijd van de dag bleek toch wel de avond, als de meeste collega's in Petrus na een voedzame maaltijd in een welverdiende pul bier aan het happen waren. Met name tijdens het gouden uur voor zonsondergang bleek de vis veel van haar schuwheid te verliezen.  Hoewel de subtiele rises moeilijk te spotten waren in de schemer, werden droge vliegjes met gretigheid genomen.

Welke vliegen deden het in ieder geval niet ???!!!

Grote droge vliegen en hoog drijvende vliegen (haakmaat 10-16) waren duidelijk niet meer attractief voor de wijs geworden forellen en vlagzalmen. Grote klinkhamers lieten het opmerkelijk genoeg ook geheel afweten. Ook een hazenoor- of fazantenstaart nimf werden opvallend vaak ongemoeid gelaten.

Welke vliegen vielen nog in de smaak ???!!!

Klein en fijn!!!! Een soepel AFTMA 3 hengeltje met een lange en dunne leaderpunt van 10/00 nylon was het aangewezen materiaal om de benodigde kleine droge vliegjes behoedzaam te laten landen. Het gebruik van Red tags, Griffith gnats en F-fly stijl eendenkontjes op haakje 20 of kleiner was de enige manier om de vis tot toehappen te verleiden.Verder was het vissen met verzwaarde nimfen zoals de leadhead en tungstenbead-Ryacophylla's productief (maar dat is deze manier van vissen bijna altijd.....)

Hoe nu verder met de Kyll?

Er is hoop! De visstand in de Kyll (en andere Eifel beken) is eigenlijk prima in orde, ondanks de droge zomer van 2003 en herhaalde incidenten waarbij giflozingen en drijfmest plaatselijk zorgden voor massale vissterfte. Zo is het Vlagzalm bestand in de Kyll goed, grote en gezond ogende vissen werden door ons in een aantal bekende strecken met grote regelmaat gevangen. De aanhoudende belangstelling voor het vliegvissen in de Eifel beken heeft niet zozeer de visstand aangetast, als wel de manier waarop we met succes een visje kunnen vangen. De tijd dat de Eifel forellen gemakkelijk waren te verleiden en grote vangsten op de Kyll "gemeengoed" waren, liggen achter ons. Hoera! eindelijk een echte uitdaging, op minder dan 3 uur rijden van de randstad!!!