Oostvoorne, deel 2
Oostvoorne en Zalmvissen?
Wordt er tegenwoordig ook al met 2-handige zalmhengels op Oostvoorne gevist is mijn eerste gedachte, als ik bij aankomst aan het meer een mannetje of 10 met deze hengels in de weer zie.
Even later wordt duidelijk dat er, door Rene van Martin Hengelsport uit Rotterdam Overschie, een werpdag is georganiseerd. Het is de bedoeling om het enkelvoudig spey casten te leren. Heel even baal ik dat ik mijn tweehandige niet bij me heb. Mede ook omdat de berichten over het OVM niet veel goeds voorspelden en omdat het in de bedoeling ligt dat er in de nabije toekomst weer op zalm gevist gaat worden. Het was een mooie gelegenheid geweest nog wat te schaven.
Snel zet ik de gedachte van het niet bij me hebben aan de kant. Nou niet zeuren Charlie, denk ik bij mezelf, je bent niet voor niets die 140 km hierheen gereden. De OVM forellen willen misschien toch wel vandaag. Snel voorzie ik dan ook mijn #6 Scott van de Hardy Angel reel met passende lijn. Terwijl ik dit doe flits het door me heen dat het toch wel een fraai reeltje is. Hebben jullie dat nooit? Verliefd kijken naar al dat moois.
Omdat ik in de binnenbak wil starten heb ik gekozen voor een drijvende WF6 lijn. De leader is er een van fluor carbon, een metertje of drie in lengte. Een geel streamertje op haak 8 moet het doen.
Het is rond half elf en ik wandel rustig links van de Stormvogel tot de derde grinddam. Club/vismaten Pieter en Marcel staan ook in de binnenbak op een honderd tal meter van mij vandaan. Een paar andere club/vismaten lopen door tot nabij de hoogspanningsmasten. Ik waad, om mij heen kijkend, voorzichtig richting dam totdat ik her en der de begroeiing zie komen en breng de lijn op lengte. Ik ben al een uurtje visloos als ik besluit van vlieg te wisselen.
Terwijl ik al snuffelend in de vliegendoos mijn oog laat vallen op een klein spidertje en besluit dit er aan te knopen, zie ik in de verte op de grinddam Gerrie en Pieter aan komen wandelen. Rustig breng ik de lijn voorzien van de “polder spider” richting dam en laat de wind afgewisseld met een klein stripje, om contact te houden, het werk doen. Nog geen 5 stripjes en ” bang” hangen. Een duidelijk Yesssss doorbreekt de stilte.
Gelijk heb ik door met een mooie vis van doen te hebben. Een paar keer onderneemt zij een poging weg te komen waardoor de Scott hoepeltje rond gaat en het zachtjes tikken van de slip, mooi werk Arie, mij als muziek in de oren klinkt. Een paar minuten heb ik nodig haar mijn wil op te leggen. 62 cm en mooi vet. Mijn dag kan al niet meer stuk.
Ik kom hier al meer dan 15 jaar enkele malen per jaar maar het was me nog niet gelukt een vis van dit formaat te vangen. Ik ben er dan ook blij mee. Jammer dat mijn vismaten nog te ver af zijn voor een mooie foto. Ik twijfel, zal ik nog even wachten voor de gevoelige plaat, of haar nu maar weer laten zwemmen. Ik besluit voor het laatste. Al wiegend zie ik dat ze me een beetje boos aankijkt. Ik hoor haar denken van, wat heb je me nou geflikt. Het duurt dan ook even voordat ze van de schrik, of is het mijn grijns, bekomen is. Dan voel ik dat ze haar krachten terug heeft en vastberaden is te verdwijnen tussen de waterplanten. Een flinke staartslag en ik ben weer alleen.
Als ik er weer helemaal bij ben en die grijns zeker nog op mijn gezicht te zien moet zijn geweest vliegt als vanzelf de lijn weer door de ogen en komt de spider een dikke twintigtal meters verder met een klein plopje op het water terecht. Een paar seconde wacht ik zodat de 10 loodwikkelingen het kleinood op de diepte breng die ik wil. Het is een zucht wind en een paar strippen later als ik voel dat de lijn strak loopt. Als vanzelf hef ik de hengel en haal met mijn lijnhand de lijn ver naar achter. Hangen! Twee, nee drie keer komt de vis, een uitzettertje, uit het water. Plots is het over, los. Op de dam hoor ik Ger, die al veel eerder in de morgen begonnen was, roepen. Waar vis je mee?
Met een polder spidertje is mijn antwoord. Met een polder spidertje? Ongeloof klinkt in zijn stem. Ja, op haakje 10. Je weet wel. Maximaal 10 wikkelingen lood, body van hears ear en een goud tinseltje, op de kop een hackle van patrijs. Het kopje afwikkelen met rood binddraad. Nog geen 10 minuten later “boink” en weer een dikke vis die in het kleinood, die ik overigens ook regelmatig met succes inzet op de voorn, aanziet voor iets eetbaars. Gelijk gaat de spurt er in en ze draait af. Shit, ook deze vis, kleiner dan de eerste maar zeker een vijftiger, lost. Het kon dan ook geen toeval meer zijn. Drie vissen in nog geen half uur. Deze vlieg doet het ook hier. Voor de volgende keer maar zorgen voor een paar van die spiders in de doos. Mijn maag knort en ik waad voorzichtig naar de kant voor een bak koffie en een broodje.
Het blijkt dat ik een van de weinige gelukkige ben. We ouwehoeren een uurtje met de speycasters en wisselen wat gegevens uit. Je weet nooit. Zuid Noorwegen? Misschien volgend jaar?
Enkele van de clubmaten (Ger en Pieter) houden het voorgezien omdat nog andere zaken op het menu staan. Ik besluit met Marcel het nog een uurtje te proberen in de binnenbak om vervolgens de dammen op te gaan.
Geluk of ?
We zijn een klein uurtje verder maar de mazzel van vanmorgen laat nog even op zich wachten. Ik besluit de binnenbak te ruilen voor de 1e grinddam links van de stormvogel. De weersomstandigheden zijn nog steeds uitstekend, mooi windje en een zonnetje. Ik probeer het daarom met dezelfde drijvende lijn, gebruik makend van de wind en een stokje. Geen bewijs. Zou het dan toch puur mazzel geweest zijn.
Ik wissel van vlieg. Toch maar de spider? Ik waag het. Even afzinken en voorzichtig strippen. Binnen een half uur en vijf vissen verder weet ik zeker er een OVM vlieg bij te hebben. Mijn vismaat, die hier voor het eerst vist en even verderop op de 2e grinddam staat, heeft minder geluk en is nog visloos. Op mijn wenken komt hij naast mij staan. Ik rijk hem een vlieg aan en even later staan we allebei met een kromme hengel. Als ik er tien gevangen heb vind ik het welletjes en laat mijn maat alleen. Op een afstandje zittend op de dam kijk ik naar zijn verrichtingen. Mis, eraf. Drie, vier vissen worden niet goed genoeg gehaakt. Een kleine tip is er maar nodig die gelijk goed wordt toegepast. De volgende aanbeet is het gelijk raak. Ik zeg niets meer en laat mijn vismaat, en mijzelf, nog even genieten van de vangst van enkele forellen en zijn eerste OVM ervaring.
Charlie
Wordt er tegenwoordig ook al met 2-handige zalmhengels op Oostvoorne gevist is mijn eerste gedachte, als ik bij aankomst aan het meer een mannetje of 10 met deze hengels in de weer zie.
Even later wordt duidelijk dat er, door Rene van Martin Hengelsport uit Rotterdam Overschie, een werpdag is georganiseerd. Het is de bedoeling om het enkelvoudig spey casten te leren. Heel even baal ik dat ik mijn tweehandige niet bij me heb. Mede ook omdat de berichten over het OVM niet veel goeds voorspelden en omdat het in de bedoeling ligt dat er in de nabije toekomst weer op zalm gevist gaat worden. Het was een mooie gelegenheid geweest nog wat te schaven.
Snel zet ik de gedachte van het niet bij me hebben aan de kant. Nou niet zeuren Charlie, denk ik bij mezelf, je bent niet voor niets die 140 km hierheen gereden. De OVM forellen willen misschien toch wel vandaag. Snel voorzie ik dan ook mijn #6 Scott van de Hardy Angel reel met passende lijn. Terwijl ik dit doe flits het door me heen dat het toch wel een fraai reeltje is. Hebben jullie dat nooit? Verliefd kijken naar al dat moois.
Omdat ik in de binnenbak wil starten heb ik gekozen voor een drijvende WF6 lijn. De leader is er een van fluor carbon, een metertje of drie in lengte. Een geel streamertje op haak 8 moet het doen.
Het is rond half elf en ik wandel rustig links van de Stormvogel tot de derde grinddam. Club/vismaten Pieter en Marcel staan ook in de binnenbak op een honderd tal meter van mij vandaan. Een paar andere club/vismaten lopen door tot nabij de hoogspanningsmasten. Ik waad, om mij heen kijkend, voorzichtig richting dam totdat ik her en der de begroeiing zie komen en breng de lijn op lengte. Ik ben al een uurtje visloos als ik besluit van vlieg te wisselen.
Terwijl ik al snuffelend in de vliegendoos mijn oog laat vallen op een klein spidertje en besluit dit er aan te knopen, zie ik in de verte op de grinddam Gerrie en Pieter aan komen wandelen. Rustig breng ik de lijn voorzien van de “polder spider” richting dam en laat de wind afgewisseld met een klein stripje, om contact te houden, het werk doen. Nog geen 5 stripjes en ” bang” hangen. Een duidelijk Yesssss doorbreekt de stilte.
Gelijk heb ik door met een mooie vis van doen te hebben. Een paar keer onderneemt zij een poging weg te komen waardoor de Scott hoepeltje rond gaat en het zachtjes tikken van de slip, mooi werk Arie, mij als muziek in de oren klinkt. Een paar minuten heb ik nodig haar mijn wil op te leggen. 62 cm en mooi vet. Mijn dag kan al niet meer stuk.
Ik kom hier al meer dan 15 jaar enkele malen per jaar maar het was me nog niet gelukt een vis van dit formaat te vangen. Ik ben er dan ook blij mee. Jammer dat mijn vismaten nog te ver af zijn voor een mooie foto. Ik twijfel, zal ik nog even wachten voor de gevoelige plaat, of haar nu maar weer laten zwemmen. Ik besluit voor het laatste. Al wiegend zie ik dat ze me een beetje boos aankijkt. Ik hoor haar denken van, wat heb je me nou geflikt. Het duurt dan ook even voordat ze van de schrik, of is het mijn grijns, bekomen is. Dan voel ik dat ze haar krachten terug heeft en vastberaden is te verdwijnen tussen de waterplanten. Een flinke staartslag en ik ben weer alleen.
Als ik er weer helemaal bij ben en die grijns zeker nog op mijn gezicht te zien moet zijn geweest vliegt als vanzelf de lijn weer door de ogen en komt de spider een dikke twintigtal meters verder met een klein plopje op het water terecht. Een paar seconde wacht ik zodat de 10 loodwikkelingen het kleinood op de diepte breng die ik wil. Het is een zucht wind en een paar strippen later als ik voel dat de lijn strak loopt. Als vanzelf hef ik de hengel en haal met mijn lijnhand de lijn ver naar achter. Hangen! Twee, nee drie keer komt de vis, een uitzettertje, uit het water. Plots is het over, los. Op de dam hoor ik Ger, die al veel eerder in de morgen begonnen was, roepen. Waar vis je mee?
Met een polder spidertje is mijn antwoord. Met een polder spidertje? Ongeloof klinkt in zijn stem. Ja, op haakje 10. Je weet wel. Maximaal 10 wikkelingen lood, body van hears ear en een goud tinseltje, op de kop een hackle van patrijs. Het kopje afwikkelen met rood binddraad. Nog geen 10 minuten later “boink” en weer een dikke vis die in het kleinood, die ik overigens ook regelmatig met succes inzet op de voorn, aanziet voor iets eetbaars. Gelijk gaat de spurt er in en ze draait af. Shit, ook deze vis, kleiner dan de eerste maar zeker een vijftiger, lost. Het kon dan ook geen toeval meer zijn. Drie vissen in nog geen half uur. Deze vlieg doet het ook hier. Voor de volgende keer maar zorgen voor een paar van die spiders in de doos. Mijn maag knort en ik waad voorzichtig naar de kant voor een bak koffie en een broodje.
Het blijkt dat ik een van de weinige gelukkige ben. We ouwehoeren een uurtje met de speycasters en wisselen wat gegevens uit. Je weet nooit. Zuid Noorwegen? Misschien volgend jaar?
Enkele van de clubmaten (Ger en Pieter) houden het voorgezien omdat nog andere zaken op het menu staan. Ik besluit met Marcel het nog een uurtje te proberen in de binnenbak om vervolgens de dammen op te gaan.
Geluk of ?
We zijn een klein uurtje verder maar de mazzel van vanmorgen laat nog even op zich wachten. Ik besluit de binnenbak te ruilen voor de 1e grinddam links van de stormvogel. De weersomstandigheden zijn nog steeds uitstekend, mooi windje en een zonnetje. Ik probeer het daarom met dezelfde drijvende lijn, gebruik makend van de wind en een stokje. Geen bewijs. Zou het dan toch puur mazzel geweest zijn.
Ik wissel van vlieg. Toch maar de spider? Ik waag het. Even afzinken en voorzichtig strippen. Binnen een half uur en vijf vissen verder weet ik zeker er een OVM vlieg bij te hebben. Mijn vismaat, die hier voor het eerst vist en even verderop op de 2e grinddam staat, heeft minder geluk en is nog visloos. Op mijn wenken komt hij naast mij staan. Ik rijk hem een vlieg aan en even later staan we allebei met een kromme hengel. Als ik er tien gevangen heb vind ik het welletjes en laat mijn maat alleen. Op een afstandje zittend op de dam kijk ik naar zijn verrichtingen. Mis, eraf. Drie, vier vissen worden niet goed genoeg gehaakt. Een kleine tip is er maar nodig die gelijk goed wordt toegepast. De volgende aanbeet is het gelijk raak. Ik zeg niets meer en laat mijn vismaat, en mijzelf, nog even genieten van de vangst van enkele forellen en zijn eerste OVM ervaring.
Charlie