Vliegvis weekend Auby-sur-Semois, Belgie

Yes! Dit was de eerste gedachte die door mijn hoofd schoot. Het was alweer een aantal jaartjes geleden dat we succesvol met de vereniging een weekend gevist hadden in het buitenland. De voorgaande twee keren waren letterlijk verregend. Modderbruine rivieren en druilerig weer in het anders zo mooie Luxemburg. Geen leuke factoren voor je humeur, vooral niet als je hebt uitgekeken naar een weekend vliegvissen of een tijd in de auto hebt gezeten. Gelukkig kwam er een nieuwe kans. Een kans die verzilverd werd in België.
De locatie werd Auby-sur-Semois, in de provincie Luxemburg, België. Na de aanschaf van de vergunning en de nodige attributen was ik er al helemaal klaar voor, jammer dat ik nog een paar maanden moest wachten, pffff volgens mij had ik er zin in.
Eindelijk was het zover! Ik kon meerijden met Ton die mij vrijdag ’s ochtends, thuis op kwam halen. Na de ‘TomTom’ de opdracht te hebben gegeven reden we via Antwerpen naar Auby-sur-Semois.De rit verliep gezellig en relaxed, maar toen we bijna bij onze bestemming kwamen en de snelweg af reden had de auto opeens niet zoveel zin meer.

De vijfde versnelling maakte een vreemd geluid wat alsmaar luider werd naarmate je harder reed. Ton baalde als een stekker, maar gelukkig is hij de relaxedheid zelve (het komt zoals het komt). Na een half uurtje kwamen we aan op Camping Maka aan de rivier La Semois en beek Les Alleines. De eigenaren, een stel uit Nederland met hun kinderen, hadden hun droom waargemaakt met de aanschaf van de camping. Een goede keuze, want de plaatsen, het sanitair en het eten waren uitstekend. Verder had de ‘vrouw des camping’ een leuke dosis humor. Een goede keuze van Marcel!

Yke, Hans, Marcel en Ton gingen in hun eigen tent slapen.

Terwijl ondergetekende, Adriaan, Willem en Antoine hun intrek in een bungalowtent hadden genomen.
Willem en Adriaan (Bassie & Adriaan) sliepen gezellig met zijn tweetjes in een ‘Lovesuite’. Nadat alles geïnstalleerd was moest natuurlijk meteen gevist worden. De meesten bleven in de buurt. Ik was wel erg nieuwsgierig naar de plekjes stroomafwaarts en begon derhalve maar aan een wandelingetje door het bos. Stroomafwaarts zag het er fantastisch uit; een mooie rivier, hele velden met bloemen van de vlottende waterranonkel, verschillende soorten water- en beekjuffers en natuurlijk vis.
Een enorme school barbeel lag in een stroomvernauwing te azen maar wat ik ook deed, geen enkele aanbeet. Je weet bij voorbaat al dat het niet gaat werken maar altijd probeer je het weer, je denkt altijd;’ Je weet maar nooit’
Die dag werden er al een aantal vissen gevangen, niet veel en groot en voornamelijk kopvoorn, maar de omgeving was super.
’s Avonds werd de dag nog eens doorgenomen met een biertje waar een onuitputtelijke voorraad van bleek te zijn. Iedereen was tevreden over de locatie en de camping, al konden de vangsten iets beter. Maar dat ging wel goed komen door de hoeveelheid bier (en whisky voor Willem natuurlijk) naarmate de avond vorderde.
De volgende dag konden we een geheel verzorgd ontbijt met bacon, ei en broodjes krijgen van de camping. Van deze service hebben we dan ook het hele weekend gebruik gemaakt.
Het weer was al snel warm en zonnig. Snel het water in ter verkoeling. De meesten wisten al snel een visje te vangen maar de aantallen kunnen natuurlijk altijd beter. Er werden al snel plannen gemaakt om stroomopwaarts te gaan vissen.
Yke stond al een paar dagen langer in het gebied met een tentje en wist daardoor nog wel een paar bruggen en mooie plekjes te vinden. Met een aantal auto’s trokken we verder. De meesten gingen naar een brug in de buurt van een camping terwijl Adriaan, Willem en ikzelf bij de eerste brug ons geluk gingen beproeven. Het stuk zag er super uit! Mooie ondiepe stukken met waterranonkel, afgewisseld met traagstromende diepere pools met over hangende takken. Het hele stuk zag er veelbelovend uit.

Adriaan stond al snel met een kromme hengel en haalde een flinke kopvoorn naar binnen van zeker in de 30 cm. Het is echt fantastisch om Adriaan te zien vissen, zoveel innerlijke rust en geduld, relaxed de kantjes afvissen. Heb een tijdje naar hem staan kijken om de kunst te leren maar werd al snel ongeduldig, zal mijn leeftijd wel zijn als ‘Benjamin’ van de groep.
Ik trok verder stroomopwaarts waar ik een school kopvoorns zag zwemmen in de luwte van een bocht. Met een goed drijvende sedge imitatie begon ik die rakkers na een aantal pogingen nog te vangen ook. Meestal ga ik ervan uit dat het niet lukt maar met een beetje zelfvertrouwen haalde ik er toch 11 uit, waarvan de meeste tussen 25 en 35 cm. Mooie vissen op een #3. Nummer 12 kan, nu ik dit aan het schrijven ben, nog goed voor de geest halen. In een andere bocht stroomde het water erg langzaam langs de afgekalfde oever. Natuurlijk een mooie spot om te proberen maar erg moeilijk omdat de binnenstroom veel sneller stroomde waardoor je lijn aan je vlieg gaat trekken. Na een aantal pogingen kon ik mijn vlieg precies tegen de kant krijgen en zonder draggen langs de oever laten drijven. Binnen ‘no time’ zag ik een enorme kop onder de oever vandaan komen, mijn vlieg naar binnen werken, en weer de diepte in duiken. Van de schrik sloeg ik niet meteen aan, maar je kunt je nog wel bedenken; ‘Als ik deze maar niet verspeel’. Vreemd, hoe het voor je gevoel trager lijkt te gaan terwijl alles binnen een seconde gebeurd is. Gelukkig had ik er een nieuwe tip aangezet en kon de vis mooi tussen de waterplanten redigeren. Ondanks de afwezigheid van een schepnet kon ik de vis toch landen via een grindbed. Wat een beest, met een lengte van 42 cm veruit de grootste kopvoorn die ik ooit gevangen heb.
Na deze vis kon ik nog zo’n knoeperd verleiden met een keverimitatie, maar die verspeelde ik. Het was mooi geweest, lekker ergens zitten en al kijkend naar de vangende Adriaan van de zon genieten. Aan het eind van de dag bleek dat de oudste en de jongste van de groep de grootste vissen gevangen hadden. Niet slecht!

Ook de volgende dag gingen we weer naar de hot-spot, dit keer met Ton erbij. Het was weer enorm warm en het water werd vaak verstoord door kanoërs, maar dat leek de vangst niet te beïnvloeden volgens Adriaan. Ook deze dag werden er weer mooie kopvoorns gevangen, misschien niet zoveel als de dag ervoor maar we hoefden nog niet te zeggen dat we een meter vis gevangen hadden bestaande uit 20 visjes (zoals Willem dat mooi formuleerde). Na het eten ’s avonds had ik geen zin meer om te vissen, alsof ik de dag niet wilde afsluiten met slechte vangsten of een nare bijsmaak. Perfecter kon het voor mij niet worden, dus lekker zitten met een biertje en naar m’n foto’s kijken van die mooie kopvoorns. Lekker relaxed.
Maandag, de laatste dag, komt altijd sneller dan verwacht.

Willem wist ons al lekker vroeg te wekken voor een vroege ochtend sessie. Trok half slaapdronken mijn waadpak aan en pakte mijn spullen. Ik zag het kleine stroompje Les Alleines en werd meteen nieuwsgierig. Er hingen bordjes aan de bomen met de vermelding dat het water door de camping beheerd werd. Mooi, daar slapen we, dus mooi stroomopwaarts waden en lekker struinen.
Het stroompje was erg smal maar hele mooie stukken zaten erin. Bij de restanten van een omgevallen boom zag ik een vis stijgen, na 5 worpen kon ik de vis binnenhalen en zag tot mijn verbazing dat het een forel was, nou ja forelletje, niet meer dan 20 cm maar wel een enorm mooi beestje.
Navraag tijdens het ontbijt leerde mij dat ik daar helemaal niet mocht vissen en dat er maar een aantal forelletjes waren gevangen het hele weekend. Na het ontbijt werden de tenten afgebroken dan wel opgeruimd en schoongemaakt. Na iedereen bedankt te hebben voor het fantastische weekend gingen Ton en ik naar Duitsland. Ondanks de vierde versnelling konden we toch best doorrijden. Via Gerolstein voor een vergunning voor mij reden we naar de Ahr bij Ahrdorf. Ton wist daar nog een leuk indianenriviertje. Leuk?! Fenomenaal! Het was een smal riviertje maar je zag overal forel springen en stijgen, binnen een half uur had ik er al een stuk of 4.

Ton liet mij alle mooie plekjes zien en hoe je daar het beste kon vissen en liet mij dan achter om het te proberen. Hij liet mij ook zien waar je op moest letten en eerst geduldig moest wachten totdat je alle plekken weet waar je de vissen zag stijgen binnen een bepaalde stretch. Dan pas de stretch afvissen. Erg systematisch en doeltreffend. Zo heb ik mijn manier van vissen mooi kunnen perfectioneren.
Al met al was het best moeilijk onder het toeziend oog van meester Ton, maar heb toch best wat forelletjes kunnen vangen.
Rond etenstijd vulden we onze magen met een Sweine goulash mit Spätzle in het plaatselijke restaurant.

De terugrit naar huis was erg rustig, waarschijnlijk omdat Duitsland moest spelen. Na een lange rit weer veilig thuis waar mijn zwangere vriendin nieuwsgierig vroeg hoe we het gehad hadden.
In één woord fantastisch!!!!!!