Snoeken 2 december Stolwijk

Het is weer dik in de herfst dus tijd om de groenjassen te gaan belagen met een groepje clubleden. Omdat ik (Pike Charlie)een beetje de snoekman binnen de vereniging VVMN uit Wageningen ben neem ik de organisatie van deze dag standaard voor mijn rekening. Een goede gewoonte binnen onze vereniging is er naar te streven dat jaarlijks de terugkerende activiteiten, die gericht zijn op de vis van het moment, te laten organiseren door mensen die van wanten weten. Zo proberen we bijna het jaar om elke maand een activiteit te hebben. Van snoeken in de herfst en winter naar het vissen op winde vanaf maart tot dik in de zomer. Tussendoor hebben we het clubuitje wat dit jaar richting Eifel gaat. Verder vissen we op Oostvoorne of we combineren het met Fintvissen. In ieder geval een mooie agenda. Voor vandaag staat het streameren op snoek op de agenda en om zo nu en dan ook in een andere polder te vissen heb ik dit jaar er voor gekozen om in de buurt van Stolwijk de lijnen nat te maken.

Als dat maar goed komt is mijn gedachte een paar dagen voordat we er op uit gaan. Het weer voorspelt namelijk nachtvorst. Was de temperatuur de afgelopen weken nog in de dubbele cijfers plots lijkt de kou in te zetten.  

We gaan het toch maar proberen want thuis zitten moeten we toch al veel te veel. Het is rond negenen die zaterdagmorgen als we toch nog met een groepje van 6 het Wapen van Stolwijk binnen stappen. De bar zit vol met een groepje van een man of 10 uit het Belgische. Ik zie net dat de barvrouw de borrelglaasjes nog maar een keer vult met het bruine vocht. Wij kiezen er maar voor om het bij alleen koffie te houden. De vergunningen worden ingevuld en we kunnen op weg. Geen van ons had hier al eerder gevist dus we zijn ondanks de invallende kou van goede moed. Nog maar net een been uit het etablissement gezet of Willem gaat languit. Volledig verrast door het spekglad zijn van de klinkers gaat hij op zijn snuit. Gelukkig blijft alles heel en kunnen we, maar we zijn gewaarschuwd.

We zetten koers richting water maar het beeld dat we te zien krijgen is er niet een om vrolijk van te worden. De kou heeft zo toegeslagen dat veel van de sloten er dichtgevroren bij liggen. Het is dus harder gegaan dan we hadden gedacht. Met een beetje zoeken moeten er mogelijkheden te vinden zijn. We, Herman en ik, trekken er samen op uit en zoeken naar bevisbare ijsvrije stukken. Net als we in twijfel trekken of dit gaat lukken lopen we tegen een vaart aan die nagenoeg ijsvrij maar zeker niet helder te noemen is. 

Jammer, maar ze is te bevissen. We wapperen er een uurtje vrolijk op los maar helaas snoekmans geeft niet thuis, beiden geen bewijsje.

Bij een nieuwe spot trek ik de rits van m’n jas nog maar iets verder op en trek m’n Big Daddy beaney nog wat verder over de oren want verdomme wat is het koud en wat een rotwind. Ook hier is er met een half uurtje nog geen bewijs. Ik roep Herman toe dat ik even doorloop tot om de hoek die ik in de verte zie aankomen. De wetering verder om de hoek blijkt een verdomd mooie wetering te zijn en nog redelijk ijsvrij ook. 

Zou het hier dan toch nog kunnen lukken iets meer in de luwte. Grotere stukken open water wisselen elkaar af met ijs bedekte. Voldoende om een uurtje uit de voeten te kunnen. Is het de hebzucht dat ik nog even wacht met mijn maat te roepen of….. Eerst zelf maar eentje scoren gaat de gedachte door mij heen, gatver. Hebben jullie dat nou ook wel eens. Nee,  hoor ik jullie al roepen. Nee jullie hebben dat natuurlijk nooit he, jullie roepen je maatje er gelijk altijd maar bij toch, of….. 

Het kost me moeite de speld van de streamer te openen maar ik wil toch nog even een andere proberen. Mijn streamerbox ziet er fleurig uit met al die kleurtjes. 

Volledig zwarte en fire tiger streamers wisselen elkaar af met red heads, copperflash streamers tot volledig blauwe streamers aan toe aan. Blauwe streamers, jazeker blauw. Blauw is namelijk mijn geheime wapen in omstandigheden als deze. De zo’n 7 inch metende streamer bestaande uit diverse kleuren licht en donkerblauwe flash met op de kop een mooie krans Racoon en 9mm ogen hebben me al meerdere keren de dag doen redden in vergelijkbare omstandigheden.

Met bij elkaar verzamelde moed gaat ze te water precies op de plek waar ik haar wil hebben. Gelukkig lukt het me aardig de streamer daar te plaatsen waar ik ze hebben wil om te starten met strippen. Door de ijzige stilte is het ritmische geluid van mijn vertrouwde SAGE SP#8 het enige dat de stilte doorbreekt. Zelfs de water kippen hebben de bekken op de klem staan want ook zij hebben vast een zeker een beetje last van de invallende kou, of is dat bij watervogels niet het geval? Ik hou het een half uurtje vol en in de tussentijd moet ik meerdere keren de geleide ogen ijsvrij maken. Ook nu weer lukt het niet om snoekmans te verleiden. Ook zij houden de klem strak op elkaar. Eigenlijk wisten we het allang maar opgeven was er nog niet bij. Wie weet lukt het vanmiddag toch nog.

Ik zoek mijn clubmaat Herman op en meld hem dat mijn hebberigheid niet mocht baten. Hij lacht een beetje schaapachtig en ik merk dat ie niet goed weet wat er van te denken, is het echt hebberigheid of……  . Ik ga er maar van uit dat ie begrijpt het niet echt te menen want we hebben dat allemaal wel eens in moeilijkere omstandigheden, dat gaan voor eigen eer.

We hebben afgesproken tegen 12.30 een pauze in te lassen voor erwtensoep, roggebrood met spek en broodjes met warme worst.  Willen en Marcel die ik vanuit de nevel naderbij zien komen hebben vandaag geluk zo blijkt want beiden hebben op het zelfde moment een strakke lijn en weten beiden een groenjas te landen. Geen respectabele afmetingen, 

maar laten we eerlijk zijn op dagen als deze mag je tevreden zijn als je het geluk heb. Dit keer waren zij het.

We zoeken eerst maar eens een plek waar we een beetje uit de wind zouden kunnen staan. We vinden een mooi overkapt tentachtig huisje waar we denken te kunnen staan maar de pislucht en de her en der achteloos weggegooide condooms weerhouden ons ervan om onder deze afwerkplek beschutting te zoeken.

Dan maar in de open kou rond de picknicktafel die daar voor ons is klaargezet zo lijkt het.

Het duurt lang veel langer dan Willem had verwacht om de erwtensoep op te warmen. Zijn meegebrachte brander geeft niet de volle vlam die we gewend zijn en het kost dan ook zeker een half uur om de soep met veel, heel veel worst op te warmen. 

Het is het wachten waard want beiden smaken uitstekend. We hadden zeker allen nog wel een bakkie gelust maar de soep is eerder op dan gehoopt. Volgende keer maar niet vergeten een grotere pan met een goede brander te organiseren. Terwijl Theo aangeeft naar de verjaardag van zijn ouwe heer te gaan zoeken we met z’n vijven nog even verder naar een paar nog vrij liggende weteringen. 
We moeten er even voor rijden maar gelukkig vinden we nog een mooie plek. Ook hier open stukken die afgewisseld worden met bevroren delen en ook nu weer moeten we om de 20 worpen de geleide ogen ontdoen van flinke ijsklompen. 

Als je wat ouder wordt als ik en de pensioen leeftijd nadert dan moet je nog wel eens wat vaker wateren. Het kost dan ook even tijd voordat ik ‘m gevonden heb en gelukkig net op tijd maar kan net niet voorkomen dat ik over m’n hand pis. Wel lekker warm eigenlijk. Ohhhh, dat lucht op.

Met een beetje recht trekken en ritsen is ie weer veilig opgeborgen en kunnen we weer. Zwif zwaf is ook nu weer het enige dat de stilte doorbreekt. Ik vergeet de tijd en koud heb ik het niet meer. M’n handen en oren voelen lekker warm aan. Je kent dat gevoel wel als je er eenmaal doorheen bent heb je de hele dag geen last meer. Ik kijk op de m’n klok en roept mijn maat Herman hoe lang hij nog wil. Herman die overigens ook niet meer een van de jongste is kampt met hetzelfde probleem. Nou Charlie, om eerlijk te zijn wil ik nog ff pissen en dan hou ik het voor gezien. Lijkt me een goed plan Herman.

Het is half 3 als we bij de afgesproken plaats de andere maten ontmoeten. We hebben allen zoiets van het is mooi geweest. We hebben 2 snoekjes, toch weer kouwe klauwen en tenen. Wat willen we nog meer, juist een borrel. Ter afsluiting trekt Willem dan ook traditie getrouw een prachtig glimmend flaconnetje uit zijn binnen zak en trakteert ons op een glaasje van het heerlijke donkerbruine vocht. We houden het wijselijk bij 1. De auto’s worden gestart en op gaat het naar het Wageningse.

Langzaamaan voel ik de warmte in me stromen en beginnen mijn handen en voeten te tintelen tot zelfs pijnlijk aan toe. We hebben een klein uurtje nodig om thuis te zijn. Thuis wordt er al op me gewacht en verklaren ze me voor gek dat we het zo lang volgehouden hebben.

Moet je niet een beetje gek zijn om onder deze  barre omstandigheden te gaan vliegvissen op snoek, nee echt niet want volgende week weer maar dan wel ff in de buurt. 

Schep maar op zeg ik tegen mijn Nel en even later zit ik heerlijk aan een bord Indisch met een Bintang biertje want ook dat is traditie.

Graag tot een volgende keer,

Charles