Oostvoornse meer, maart 2004
Het ene moment waan je je in het voorjaar en even zo weer midden in de winter. Het is dan ook lastig om voor deze periode van het jaar gerichte visdagen te organiseren waarvan je ook zeker weet dat het met de omstandigheden gaat lukken.
Wat wel lukte was Oostvoorne afgelopen zondag. Het was er dan wel geen met een gouden randje wat betreft de vangst, maar de weersomstandigheden waren in ieder geval top.
Niet te harde wind maar een mooi kabbeltje, bewolking en zon wisselde elkaar regelmatig af zodat je soms toch echt het gevoel kreeg dat het voorjaar er aan zit te komen en even zo tijdens de bewolking toch weer ging twijfelen of het toch nog niet even duurt.
Twee vissen hebben we weten te vangen niet, te veel dus, maar dat is nu eenmaal Oostvoorne.
Toen de zon steeds dieper en dieper wegzakte om uiteindelijk geheel te verdwijnen en het donker werd vonden we het welletjes, behalve Ton die nog wel een uurtje had willen blijven staan.
Ondanks zijn gemor en tegen beter weten in werd het omkleedritueel toch in gang gezet. Als dan een luid geschreeuw de stilte doorbreekt weten we dat hij gelijk heeft, het niet een van ons is, maar een van de locals die wel dat uurtje langer de toch wel kouder wordende avond trotseerde en daarvoor wel zijn beloning mocht incasseren.
Voor de zoveelste keer werden we met de neus op de feiten gedrukt dat je nooit te laat maar altijd te vroeg huiswaarts keert.
Wat wel lukte was Oostvoorne afgelopen zondag. Het was er dan wel geen met een gouden randje wat betreft de vangst, maar de weersomstandigheden waren in ieder geval top.
Niet te harde wind maar een mooi kabbeltje, bewolking en zon wisselde elkaar regelmatig af zodat je soms toch echt het gevoel kreeg dat het voorjaar er aan zit te komen en even zo tijdens de bewolking toch weer ging twijfelen of het toch nog niet even duurt.
Twee vissen hebben we weten te vangen niet, te veel dus, maar dat is nu eenmaal Oostvoorne.
Toen de zon steeds dieper en dieper wegzakte om uiteindelijk geheel te verdwijnen en het donker werd vonden we het welletjes, behalve Ton die nog wel een uurtje had willen blijven staan.
Ondanks zijn gemor en tegen beter weten in werd het omkleedritueel toch in gang gezet. Als dan een luid geschreeuw de stilte doorbreekt weten we dat hij gelijk heeft, het niet een van ons is, maar een van de locals die wel dat uurtje langer de toch wel kouder wordende avond trotseerde en daarvoor wel zijn beloning mocht incasseren.
Voor de zoveelste keer werden we met de neus op de feiten gedrukt dat je nooit te laat maar altijd te vroeg huiswaarts keert.
Omdat we van plan zijn in het echte voorjaar, april/juni, op de rivieren en de randmeren ons geluk te gaan beproeven en dat toch nog wel even op zich zal laten wachten is er nu nog genoeg tijd om het op Oostvoorne nog een keer te proberen.
Kleine visimitaties, zalmeitjes en boobies zouden het op dit moment moeten doen, bind me er niet op vast als het niet hiermee lukt. Mij leverde een kleine visimitatie afgelopen zondag in ieder geval mijn grootste vis op.
Ja, ik was ook een van de gelukkige die er een mocht (landen). Geen echte reus, maar toch. Er waren trouwens ook veel vissers met buikboten die beweerden dat het de enige manier was, of dat ook zo was?
Kleine visimitaties, zalmeitjes en boobies zouden het op dit moment moeten doen, bind me er niet op vast als het niet hiermee lukt. Mij leverde een kleine visimitatie afgelopen zondag in ieder geval mijn grootste vis op.
Ja, ik was ook een van de gelukkige die er een mocht (landen). Geen echte reus, maar toch. Er waren trouwens ook veel vissers met buikboten die beweerden dat het de enige manier was, of dat ook zo was?