Weekend Obereisenbach 7-9 sept. Camping Köhnenhof

Na een zware week op het werk was het weer zover. Samen met Pieter en Wouter zouden we afreizen naar Luxemburg om ons aan te sluiten bij de rest van de troep. Voor wederom een gezellig weekendje vliegvissen op de rivier de Our nabij camping de Kohnenhof. Na een korte kennismaking met Wouter, die ik nog niet ontmoet had, vertrokken we richting het zuiden. De reis was erg gezellig en door de vele jaren ervaring van mijn reisgenoten heb ik vele mooie verhalen gehoord over het ‘vissen’ en de mooie vangsten op Cuba. Na een erg voorspoedig (geheel tegen onze verwachting in) rit door Nederland en Duitsland kwamen we in de buurt van Luxemburg. Of het ‘getrouwde stel’ zenuwachtig was of dat de jaren begonnen te tellen weet ik niet, maar door het kibbelen reden we opeens verkeerd. Gelukkig, na een kop koffie te hebben genuttigd waren de twee weer fris en konden we verder. Op de camping zat de lieftallige dame (heb zo’n idee als die boos wordt...........) al achter haar bureau. Na de nodige zaken als kosten en vergunning te hebben geregeld togen we naar de hut. Omdat we de eerste waren hadden wij nog keuze uit twee hutten, Berend en Josephine. Het laat zich uiteraard raden welke hut er genomen werd. Nadat alle spullen opgeborgen waren, gingen de waadpakken aan, hengels werden opgetuigd, en lijnen ingevet. In tegenstelling tot vorige keer zag het water er helder uit. Gelukkig was er geen regen voorspeld voor de rest van het weekend.

Na een aantal minuten kon ik al mijn eerste voorn naar binnen halen op een ‘hare ears nimfje’, deze werd al snel opgevolgd door een leuk forelletje. Wat mij meteen opviel, de forellen lieten zich minder makkelijk vangen maar waren wel gegroeid in de tussentijd (vergelijk foto’s van beide keren). Al vangende zagen we Yke, Willem I, Willem II (hopelijk houd je niet van voetbal), Frank en Adriaan langs de waterkant struinen, ze waren dus ook al aangekomen. Na een tiental forelletjes werden we geroepen om te eten. Het was inmiddels 20:00 en een happie zou er wel in gaan. Zoals we verwachtten was het eten weer heerlijk en het bier vloeide rijkelijk, jammer alleen dat die charmante dame van vorige keer niet meer van de partij was. Na het eten werden de keeltjes met bier, whisky, en rosé (voor de mietjes) nog even nagespoeld. Dat dit niet in de koude kleren ging zitten bleek toen Adriaan zijn spullen niet meer kon vinden. Gelukkig waren ze niet kwijt, Adriaan vond ze weer in de goede hut........Na het gezellige na-tafel gebeuren werden de kooien opgezocht en gingen de luiken dicht. Na een slappe lachsalvo uit onze hut dan. De volgende morgen had ik de tafel al gedekt voor de oudjes, die hebben natuurlijk wat moeite om op gang te komen. Maar na wat spek met eieren, brood met nutella, en een handje pillen voor deze of genen stonden we alweer te vissen in de rivier. De ochtend sessie verliep goed, maar de wat grotere forellen waren moeilijk te verleiden. Op een mooi stukje water lagen een stuk of tien forellen te azen aan het oppervlak. Ik heb er mijn Waterloo gevonden, maar twee kunnen vangen en de rest gunde mijn vlieg geen blik waardig. Gelukkig had iedereen er moeite mee om de grote tussen de kleine vandaan te vangen. Dat er mooie grote vissen tussen zaten was goed te zien. Mooi donker gekleurde kopvoorns, zilver-flikkerende barbelen en brede forellen zagen we soms voorbij zwemmen of azen. Adriaan, liet zien dat hij ondanks zijn respectabele leeftijd nog steeds inventief is, en had het al met wormen geprobeerd. Helaas. Beide Willems waren erg volhardend en bleven vissen, maar de echte grote, helaas.

Tegen de middag zijn we met ons allen op verkenning geweest naar een andere camping om daar ons geluk te beproeven. Helaas had een andere vliegvissende troep ook het idee om een weekendje te gaan vissen. De eigenaresse van de toko, kleurde bleek toen we met ons allen wilden vissen. Na omslachtig gebrabbel van haar kant, kon Yke haar geruststellen dat we volgende keer wel zouden reserveren. Ook op een andere camping konden we niet vissen omdat ze daar siësta hielden, al zag het water daar goed uit. Meteen had Willem mooie verhalen over vangsten die het niet gered hadden, maar hem goed smaakten. De terug reis ging als een speer, Adriaan rijdt als een volleerd coureur door de bergen, en Wouter kon hem moeilijk bij houden (hij zal anders beweren). Dat we niet konden vissen was geen ramp, het uitzicht was erg mooi en zo zie je ook nog wat van de fantastische omgeving. Om even op krachten te komen hebben Pieter, Frank en ikzelf nog even een broodje warm vlees gegeten. Tjongejonge, wat is dat lekker zeg. Na de lunch heb ik nog even een heel stuk stroom opwaarts gelopen tot aan een weiland.

Goed vangen was het daar, wat mijn gemiddelde weer een beetje opvijzelde. Moet me als jongste broekie toch een beetje bewijzen tenopzichte van al die eeuwen ervaring van de rest. Kortom aan het einde van de dag had iedereen toch aardig lekker gevangen. Tja, dan het eten weer. We kregen vooraf gerookte zalm met dun krokante aardappelschijfjes, beter bekend als chips. Daaropvolgend een heerlijk biefstukje, gevolgd door bananenbeignets met chocoladesaus en...........slagroom. Dit alles ging natuurlijk snel naar binnen. Wederom moest er weer nagetafeld worden en vlogen de droge worstjes, cashewnoten, bier, en rosé weer om de oren. Dit keer sliepen we al een stuk sneller in en was het al morgen voordat we er erg in hadden. Het ontbijt was als een déjà vu, en na het opruimen van de meeste spullen weer snel vissen. Dit keer gingen Pieter en ik stroomafwaarts vissen. Daarvoor moesten we eerst door een weiland voordat we weer bij de rivier aankwamen. Het vissen was best moeilijk daar. Heb ondanks de moeite toch nog wat kunnen vangen, evenals Pieter en de later bijgekomen Wouter. Voordat we het wisten moesten we al aanstalten maken om te vertrekken. Nadat de auto volgeladen was en iedereen gedag gezegd te hebben verlieten we Adriaan, Willem en Frank (die bleven daar nog een nachtje) en vertrokken we weer richting het noorden.

Doordat je het zo naar je zin hebt vliegt de tijd, al lijkt de tijd van de omgeving soms een beetje stil te staan. Die heuvels met al die kleuren groen, dat kabbelen van de rivier, het vangen van mooie vissen, het zien van ijsvogels. Kortom fantastisch. Verder is natuurlijk het gezelschap zeer belangrijk. Ik moet zeggen dat ondanks het verschil in ouderdom mannen toch blijven hangen bij een bepaalde leeftijd. Dit samen met een leuke hobby in een schitterende natuur. De ingrediënten voor een megageslaagd weekend. Iedereen bedankt!

Groet, Jonkie