Clubweekend Oostvoorne 2015

In tegenstelling tot voorgaande jaren hebben we dit jaar met het clubuitje gekozen voor eigen land en wel op Oostvoornse en het omliggende zoute nat. Bedoeling is om op jacht te gaan naar de verborgen schatten van het Oostvoornsemeer, de zeebaars en fint.

Afgesproken hebben we bij de Stormvogel aan het Oostvoornsemeer. Het is tegen 11en die vrijdag 12 juni als Willem en Frank laten weten wat verlaat te zijn. Daarom maken Theo, Walter en ik van de gelegenheid gebruik de nieuwe visgronden te verkennen. Man man wat is dat haven gebied groot. We crossen zeker een 50 tal kilometer in het rond over maasvlakte 2 om te belanden op Future eiland. Eenmaal daar duurt het niet lang of we hebben de stek van waar we hopen de zeebaars te belagen gevonden.

De zogenaamde nieuwe blokkendam kun je vergeten want overal is dit verboden visgebied geworden.

Terug bij de Stormvogel zitten Willem en Frank aan de koffie ook wij laten ons deze goed smaken en verlekkeren ons op wat ons te wachten staat. We hebben een plek gereserveerd op camping Kruiniger Gors te Oostvoorne. De plek die we toebedeeld krijgen is prima. Spoedig bruist het dan ook van de nodige activiteit en is ieder druk in de weer zijn onderkomen op te zetten.

Zodra het spulletje staat hebben we best al wel trek gekregen. Om met een lege maag op pad te gaan richting Oostvoorne alwaar we het eerst gaan proberen is niet fijn dus snel wordt er brood gehaald en gaan de eerste eieren in de pan. Theo laat zien dat hij dit prima kan en gelijk bombarderen we hem dan ook tot chef kok voor de aankomende dagen.

Het is al eind van de middag als we richting Oostvoornsmeer kachelen. We gaan het proberen nabij de bekende stek “ de loswal”. Er staat veel wind wat het werpen er niet gemakkelijk op maakt. Voor enkele onder ons is dit de eerste keer dat er kennis wordt gemaakt met het OVM. Kan me voorstellen dat het voor hen wel even slikken was zo’n plas water want waar en hoe te vissen en waarmee. Helaas gebeurd er die avond weinig spannends. Een beetje beteuterd taaien we af maar nog steeds met goede moet laten we ons enkele biertjes goed smaken en zoeken de binnenkant van de tent op.

Zaterdag morgen op naar de zeebaars stek. Als we er arriveren is het nog laag water. Enkele andere vliegvissers zijn ook in de weer. Vangen zie ik ze niets. Het kost de nodige moeite om de steile kant af te komen en je staande te houden over de grote basalt blokken. Eenmaal beneden moet er nog een hindernis genomen worden namelijk een wierbed van enkele meters. 

Al met al een hachelijke onderneming maar het lukt. Eenmaal geïnstalleerd blijkt het werpen lastiger dan gedacht met de omhoog torende achterkant. Wat een stroming en wat een wind, tjonge tjonge. Ben ik nou de enige of…    Nee, ook de anderen zie ik modderen. Als we goed een uurtje staan te zwiepen valt me op dat die steen net voor me nu in een keer onder water staat.

Het zal toch niet! Hoe laat hadden we hier dan moeten zijn als het nu al weer op komt. Boven op de kant zie ik een als vliegvisser uitgedost persoon aandachtig ons geklungel aanschouwen. Ik besluit hem op te zoeken. Zes heeft ie er gevangen maar hij was er dan ook om 4.30 uur. Ja half vijf, want 5 uur is het laagste tij en dan moet je er zijn. We houden het nog ff vol in de hoop, maar dan komt het water sneller op dan verwacht en ook nu weer taaien we af zonder vis. Vanavond, vanavond moet het dan toch gebeuren op Oostvoorne houden we ons voor.

Zodra de inwendige mens weer op orde is gebracht en we wat hebben zitten luieren is het tijd voor nieuwe avonturen .

Vlotjes gaat de drijvende wf lijn door de ogen van mijn zesje. Leadertje met puntje 0.22 moet genoeg zijn als de top maar een beetje uit de richting van de lijn gehouden wordt zodat niet alle kracht van de soms machtige aanbeten rechtstreeks op de leader komt. Ik ga voor de binnen bak. Als vlieg kies ik voor een hazenoor (polder) spider op haak 10 die me hieral meerdere keren mooie resultaten heeft opgeleverd. Walter vergezeld mij en samen zullen we ze een lesje leren, is het plan. Ook nu weer wind genoeg maar het mooie van de binnen bakken is dat je eigenlijk altijd wel kan vissen waar de wind ook vandaan komt. We staan net een half uurtje en bammm, hangen! Wat knokken die vissen hier toch weer leuk zeg. Als een mooi hoepeltje staat ze, mijn Orvis. Ja, ik heb er weer een paar en nee, ik maak nu echt niet weer die fout.

Als ze in beeld komt blijkt het een mooi beekforelletje van bescheiden afmeting te zijn. Walter staat wat ver weg daarom zelf maar even geprobeerd een fotootje te scoren met de vis nog in het water. Even mag ze uit haar element om aanschouwd te worden en met een zacht ploepje mag ze weer. Het lukt mij verder niet maar goed, we zijn van de nul af. Later op het wijd lukt het ook Walter zijn eerste Oostvoorne forel te haken en kan ik het gelukkig voor hem vastleggen.

Ook Willem is in goeden doen want het lukt hem er 2 te landen. Ook voor hem niet de droomforel die hier te vangen zijn maar goed hij heeft er 2. Voor Theo en Frank zit het nog even niet mee maar we hebben nog een dikke dag. Dikke wolken pakken samen en het begint te onweren. Tijd om af te taaien.

Terug bij de tent constateren we dat de tarp welke Theo heeft meegebracht het heeft moeten ontgelden en tegen de vlakte ligt. Snel opbouwen weer dat ding zodat we droog kunnen zitten. We zouden vanavond BBQen maar vanwege het te veel aan wind en stortbuien gaat dat niet lukken. We zoeken daarom het restaurant van de camping op. De kaart zegt dat je op z’n Thai kunt. Dat zien we wel zitten maar als de ober komt blijkt dat we er alleen op z’n Thai kunnen eten. Hoe haalden we het in ons hoofd. We laten het Thays ons goed smaken en spoelen weg met het nodige gerstenat. Slapen doen we als een roos en man man wat kunnen ze snurken zeg.

De zondag is gereserveerd voor de fint van de Waterweg t.h.v. Rozenburg. Het zijn weer de eieren met spek die zorgen dat we een goeie ondergrond hebben.

Met een goed half uur karren zien we het water waar het moet gebeuren. Niet eerder waren wij hier behalve Willem. Wat een schuiten zeg. Op de dagteller van mijn koekblik kan ik inschatten hoe lang ze zijn die hier voor anker liggen.100, 200, 300 meter meten sommige van die schuiten. Hoeveel water zullen die wel niet verplaatsen als ik daar straks sta te vissen.

We parkeren de auto’s en tuigen op. Ook nu weer kies ik voor mijn zesje. Ik twijfel of ik drijvend of zinkend aan de slag zal gaan maar af en toe gespetter in het water laat me kiezen voor het eerste. Willem gaat voor ver, hij pakt het groot aan met zijn 2 handige. Lange pieren steken haaks het water in en liggen wel 100 meter droog en niet droog te liggen .

Ik kijk om me heen en zie meer vissers staan maar allen op de kant tussen de kribben in. Dat doen ze niet voor niets denk ik en de waarschuwingen op het net laten weten op te passen als die varende flatgebouwen langs komen. Een half uur en een paar van die flatgebouwen verder heb ik wel door dat het met die water verplaatsing nog wel meevalt en overweeg mijn kantstek in te ruilen voor die aanlokkende stek verder op de krib. Willem die nog steeds met zijn 2 handige in de weer is lukt het om de eerste finten te scoren. Met veel bravoure zie ik ze springen en draaien maar vangen vanaf de kant lukt verder niemand.

Bij inspectie van de krib zie ik dat door de lage waterstand het gemakkelijker dan gedacht is korter bij dat gespetter te komen. Gewoon via de voet van de krib begeef ik me richting een kromme hengel, hoop ik. Wel een meter of 60 /70 de krib op lukt het erbij te komen. Een kudde blazende zwanen probeert mij er vanaf te houden maar ze kunnen me wat. Nu nog vangen maar dat moest niet zo moeilijk zijn is me verteld als je er maar bij komt. Bijna alles is chartreuse in onze vliegendozen dus ook in de mijne. De keus is niet zo moeilijk dan. Met een open lusknoop monteer ik het groenige gevaar. Ik ga voorlopig eerst maar met 1 vlieg in de weer. Het duurt niet lang of de eerst en zo ook de tweede komen los of zijn niet goed gehaakt, te gretig misschien. Bij aanbeet 3 laat ik me niet meer verrassen en lukt het er een te landen. Nummer 2 is er die een mooie sport geeft maar met een vijfje zou het nog net ff mooier zijn. De volgende keer dan maar. Stik jaloers natuurlijk krijgen ook de andere mannen de moed de krib op te komen. Gelukkig heeft dit ook voor hen het resultaat waar op gehoopt.

We vangen allen op Frank na maar hij heeft sportief de taak van fotograaf op zich genomen. Zo bewijzen de mooie plaatjes. Fintvissen, zeker leuk voor ook nog een volgende keer en dan ook maar eens proberen met een zinklijntje en een maatje lichter. Zeker als er weinig wind is zoals vandaag. We kappen ermee. Zo jongens, vanavond nog maar een keertje richting Oostvoorne want ook daar moet nog gescoord worden. Theo blijft niet langer bij ons en zoals het hoort pakken we gezamenlijk zijn boeltje in.

Met z’n vieren dus nog maar een keer naar de loswal. Het is weer winderig maar goed te doen. Ook nu weer weten we vis te vangen en ook nu weer niet het kasteel waar je zo op hoopt. Ze zwemmen er zeker en de kans is er dus ik ben al aan het plannen voor een volgende trip.

We hadden al eerder gehoord dat er ook bot wordt gevangen. Walter laat dit gelijk maar even zien met een mooie van 50 cm. De vermoeidheid komt in de benen van deze dagen en we besluiten er mee op te houden. Het is mooi geweest.

Terug op de camping sluiten we af met natuurlijk het bijbehorende gerstenat en een hoop dom gezwets. Maar ook komen we ook tot de conclusie dat het weekend toch echt wel geslaagd is geweest. Natuurlijk hoop je op dagen met een goud randje. Dat waren ze niet maar het was mooi.

De volgende morgen is het inpakken en richting huis. Thuis spullen uitpakken en er gelijk mee onder de douche want doe je dat niet dan kan het wel eens zijn dat je reeltje niet meer zo lekker loopt.

Groeten

Theo, Frank, Walter, Willem en Charles